Tuinbonen zaaien

Wat duurt het wachten op het voorjaar weer lang; nadat het er op leek dat begin februari de vorst verdwenen was, is hij deze maand helaas toch weer volop in beeld gebleven met sneeuwbuien en diepvriestemperaturen Ook is na een nacht met flinke vorst de grote waterplas rondom mijn woning vandaag weer dichtgevroren!  Ik kom zo deze maand helaas maar weinig in mijn tuin en het zal straks een flinke klus zijn om in maart te kunnen beginnen met het planten van de sjalotten en het voorbereiden van de andere bedden om tijdig te kunnen zaaien van vroegere soorten, zoals bietjes en snijbiet. Misschien dat ik volgende week binnenshuis ga beginnen met het zaaien van tomaten, paprika's, pepers en artisjokken; met het zaaien van courgettes, komkommer en pompoenen wacht ik denk ik tot eind maart. Dit zijn zaden die snel opkomen en daarna ook snel groeien; omdat deze soorten toch pas half mei uitgeplant mogen worden heeft het daardoor weinig zin ze vroeg op te kweken.

 

Doordat het al wel langer licht is, ontwaakt de natuur -ondanks de kou- toch voorzichtig en in mijn voortuin zie ik dat de Roomse Kervel al opkomt; dit zijn planten die ik vorig jaar uit zaad heb opgekweekt. Een hele prestatie, omdat het moeilijk schijnt te zijn deze planten uit zaad op te kweken; ze zijn op zich niet moeilijk om te zaaien (je laat de potjes met zaden gewoon in de winter buiten staan), maar het zaad ontkiemt vaak niet goed. Misschien omdat ik via internet van een kennis vers zaad heb gekregen dat het toch gelukt is een aantal planten op te kweken. Ik heb er drie in mijn moestuin uitgeplant en nog eens drie in mijn eigen voortuin. Waarschijnlijk zal ik over een of twee jaar in mijn tuin wel overal zaailingen van deze planten gaan tegenkomen.

Opkomende Roomse Kervel



Vorige week ben ik begonnen met het voorzaaien van twee soorten tuinbonen in grote balkonbakken. Ik zaai ongeveer 30 stuks in één bak en dat is veel makkelijker dan allemaal aparte potjes te gebruiken, zoals vaak in boeken nog geadviseerd wordt. Omdat tuinbonen wel tegen een stootje kunnen heb ik de bakken nog de hele week buiten laten staan, maar vandaag heb ik ze toch maar in de koude bak geplaatst; qua temperatuur zal het waarschijnlijk weinig uitmaken, maar als er een keer zon zou schijnen, zal de grond zo wel iets beter opwarmen. Ik hoop maar dat het ras Karmazyn (een roze tuinboon) tegen vorst kan. Het ras Leidse Hangers heb ik al vaker gezaaid en die zaden hebben gelukkig nooit last gehad van een vorstperiode. Veel mensen zaaien tegenwoordig het ras Drie maal Wit, een witbloeiende soort. Ik heb dit ras eenmaal gezaaid, maar vond het niet zo'n succes: de zwart-witte bloemen van de ouderwetse soorten vind ik veel mooier en ook leek het mij toen wel dat Drie maal Wit veel gevoeliger is voor de zwarte bonen luis. Qua smaak zit er tussen de diverse rassen (vind ik) verder niet veel verschil; ik pluk de bonen meestal als ze nog niet al te groot zijn en ze dan ook maar enkele minuutjes gekookt hoeven te worden.

Een nieuw tuinseizoen

Nu de sneeuw en vorst van de afgelopen weken weg zijn, kunnen de rozen weer verzonden worden en deze week zijn de Albarozen en de roos uit Frankrijk bezorgd. Het was gisteren een heerlijke dag om in de tuin te werken en de rozen te planten. Vreemd trouwens dat ik in de winter nooit mede-tuiniers tegenkom, terwijl dat, op één na, wel allemaal mannen zijn. Vraag me af wie er nu de mooi-weer tuinier is! Half januari kreeg ik het ineens in mijn hoofd om de (net gesnoeide) vlier er uit te halen en zo weer plaats te maken om de komende tijd nog meer rozen te kunnen planten. De vlier is zo'n grote struik voor mijn -relatief- klein stukje grond en de bramen en de zwarte bes komen daardoor 's zomers behoorlijk in de verdrukking te staan. Na ruim een uur hard werken heb ik hem er toen uit gekregen, maar ik moet nu nog zien waar ik die grote stronk kan laten. Voorlopig ligt die maar gewoon ergens op de grond. De extra grondpennen die ik bij de rozenboog had gebruikt zijn helaas niet sterk genoeg; door de storm van de afgelopen dagen stond de boog opnieuw weer helemaal scheef. Ik zal er toch eens iets op moeten verzinnen om die boog recht te houden; misschien dat er nog langere grondankers zijn. Cement om de voet gieten is voor een gehuurd stuk grond denk ik geen goede optie.

De van kwekerij De Bierkreek ontvangen Albarozen Chloris, Ferox en Felicité Parmentier heb ik aan de lange zijkant van de kas geplant; ook zat er in de doos nog een vierde roos, York and Lancaster, wat erg leuk is, omdat ik onlangs over twee rozen heb geschreven die in de geschiedenis van de Engelse rozenoorlogen voorkomen en waarvan deze roos -door haar tweekleurige bloemen- het nieuwe symbool voor de ontstane eenheid zou zijn. Die roos staat nu op een deel van de leeggekomen plek van de vlier naast de witte Rugasoroos Blanc Double de Coubert. De lichtroze roos Mme Ballu, de heel bijzondere roos die ik in Frankrijk had besteld, heb ik schuin tegenover de purperkleurige Cardinal de Richelieu en de donkerrode La Belle Sultane gezet.

Mme Ballu

 

Het kost moeite om niet alle tijd in de tuin te besteden aan het onkruid weghalen, maar op dit moment heeft dat weinig zin; de grond is veel te nat en ik denk dat het onkruid de grond ook wat beschermd houdt. Hopelijk kan ik eind februari een keer met de cultivator aan de gang en zo het meeste onkruid (hoofdzakelijk gras en papaverzaailingen) weghalen. De tuin zelf ziet er niet uit, met alle losse takken en plantresten her en der op de 'bedden' en het zal straks nog een flinke klus zijn om al het snoeihout van de bramen, frambozen en vlier op een hoop te gooien. Ik heb in ieder geval al wel vast de palmkolen en de bladbroccoli uit de grond gestoken; ze liggen nu op de grond, maar gaan over een paar weken op de composthoop. De bietjes en stukgevroren snijbiet zitten nog in de grond, maar zullen er straks ook uit moeten. Toch is er al weer nieuw leven: de rabarber is met de bolle rode knoppen een schitterend gezicht en uit sommige knoppen komt zelfs al piepklein rozerood blad tevoorschijn.

piepjong opkomend rood rabarberblad

Ik heb een van de drie resterende aardpeerplanten opgegraven en was aangenaam verrast door de grote hoeveelheid van de flinke knollen die dit keer tevoorschijn kwam. Van één plant komt nu ruim 6 kilo af; geen idee hoe ik die hoeveelheid op kan krijgen en dan te bedenken dat er nog twee planten geoogst moeten worden! Vorig jaar was ik dus te vroeg met het opgraven van de aardperen; de oogst van de eerste plant in november was toen een flink stuk kleiner.
De sneeuwklokjes staan nog net niet in bloei, maar ik zag al wel een enkel bloeiend Maarts viooltje; drie jaar geleden heb ik twee kleine plantjes in de tuin gezet en die na een jaar er weer uitgehaald, omdat ik ze te veel op onkruid vond lijken. Maar, de mieren zijn mij waarschijnlijk te slim af geweest en hebben de zaden door de hele tuin verspreid, waardoor er overal deze plantjes opkomen; uiteindelijk ben ik ze wel dankbaar, want het is een heel lief plantje en door deze natuurlijke verspreiding is het in de winter een leuk gezicht om deze kleine paarse bloemetjes tevoorschijn te zien komen. Het is een vrij zeldzame inheemse plant met zeer sterk geurende bloemetjes; zie de website van De Kruidenkorf.

oogst aardperen Fleuron d'Anjou