Een nieuw tuinseizoen

Nu de sneeuw en vorst van de afgelopen weken weg zijn, kunnen de rozen weer verzonden worden en deze week zijn de Albarozen en de roos uit Frankrijk bezorgd. Het was gisteren een heerlijke dag om in de tuin te werken en de rozen te planten. Vreemd trouwens dat ik in de winter nooit mede-tuiniers tegenkom, terwijl dat, op één na, wel allemaal mannen zijn. Vraag me af wie er nu de mooi-weer tuinier is! Half januari kreeg ik het ineens in mijn hoofd om de (net gesnoeide) vlier er uit te halen en zo weer plaats te maken om de komende tijd nog meer rozen te kunnen planten. De vlier is zo'n grote struik voor mijn -relatief- klein stukje grond en de bramen en de zwarte bes komen daardoor 's zomers behoorlijk in de verdrukking te staan. Na ruim een uur hard werken heb ik hem er toen uit gekregen, maar ik moet nu nog zien waar ik die grote stronk kan laten. Voorlopig ligt die maar gewoon ergens op de grond. De extra grondpennen die ik bij de rozenboog had gebruikt zijn helaas niet sterk genoeg; door de storm van de afgelopen dagen stond de boog opnieuw weer helemaal scheef. Ik zal er toch eens iets op moeten verzinnen om die boog recht te houden; misschien dat er nog langere grondankers zijn. Cement om de voet gieten is voor een gehuurd stuk grond denk ik geen goede optie.

De van kwekerij De Bierkreek ontvangen Albarozen Chloris, Ferox en Felicité Parmentier heb ik aan de lange zijkant van de kas geplant; ook zat er in de doos nog een vierde roos, York and Lancaster, wat erg leuk is, omdat ik onlangs over twee rozen heb geschreven die in de geschiedenis van de Engelse rozenoorlogen voorkomen en waarvan deze roos -door haar tweekleurige bloemen- het nieuwe symbool voor de ontstane eenheid zou zijn. Die roos staat nu op een deel van de leeggekomen plek van de vlier naast de witte Rugasoroos Blanc Double de Coubert. De lichtroze roos Mme Ballu, de heel bijzondere roos die ik in Frankrijk had besteld, heb ik schuin tegenover de purperkleurige Cardinal de Richelieu en de donkerrode La Belle Sultane gezet.

Mme Ballu

 

Het kost moeite om niet alle tijd in de tuin te besteden aan het onkruid weghalen, maar op dit moment heeft dat weinig zin; de grond is veel te nat en ik denk dat het onkruid de grond ook wat beschermd houdt. Hopelijk kan ik eind februari een keer met de cultivator aan de gang en zo het meeste onkruid (hoofdzakelijk gras en papaverzaailingen) weghalen. De tuin zelf ziet er niet uit, met alle losse takken en plantresten her en der op de 'bedden' en het zal straks nog een flinke klus zijn om al het snoeihout van de bramen, frambozen en vlier op een hoop te gooien. Ik heb in ieder geval al wel vast de palmkolen en de bladbroccoli uit de grond gestoken; ze liggen nu op de grond, maar gaan over een paar weken op de composthoop. De bietjes en stukgevroren snijbiet zitten nog in de grond, maar zullen er straks ook uit moeten. Toch is er al weer nieuw leven: de rabarber is met de bolle rode knoppen een schitterend gezicht en uit sommige knoppen komt zelfs al piepklein rozerood blad tevoorschijn.

piepjong opkomend rood rabarberblad

Ik heb een van de drie resterende aardpeerplanten opgegraven en was aangenaam verrast door de grote hoeveelheid van de flinke knollen die dit keer tevoorschijn kwam. Van één plant komt nu ruim 6 kilo af; geen idee hoe ik die hoeveelheid op kan krijgen en dan te bedenken dat er nog twee planten geoogst moeten worden! Vorig jaar was ik dus te vroeg met het opgraven van de aardperen; de oogst van de eerste plant in november was toen een flink stuk kleiner.
De sneeuwklokjes staan nog net niet in bloei, maar ik zag al wel een enkel bloeiend Maarts viooltje; drie jaar geleden heb ik twee kleine plantjes in de tuin gezet en die na een jaar er weer uitgehaald, omdat ik ze te veel op onkruid vond lijken. Maar, de mieren zijn mij waarschijnlijk te slim af geweest en hebben de zaden door de hele tuin verspreid, waardoor er overal deze plantjes opkomen; uiteindelijk ben ik ze wel dankbaar, want het is een heel lief plantje en door deze natuurlijke verspreiding is het in de winter een leuk gezicht om deze kleine paarse bloemetjes tevoorschijn te zien komen. Het is een vrij zeldzame inheemse plant met zeer sterk geurende bloemetjes; zie de website van De Kruidenkorf.

oogst aardperen Fleuron d'Anjou